behulden,
V.
1.
›jm. verzeihen, jm. gnädig sein‹.Belegblock:
Gille u. a., M. Beheim
99, 719
(nobd.
, 2. H. 15. Jh.
): wann gat manchen pehuldet hat | dem sein genad waz verre.
Ebd.
280, 33
: Aber ist er pehuldet, | hat er gestifftet diepstal, raub und mort.
2.
wohl ›jm. huldigen, den Treueeid leisten‹.Bedeutungsverwandte:
hulden
verhulden
Wortbildungen:
behuldung
Belegblock:
Schmitt, Ordo rerum
605, 10
(Hs. ˹omd.
, 1466
˺): Omagi(n)are hulden behulden verhulden verhulden vnd trew geben.
Rwb
1, 1456
; Preuss. Wb. (Z)
1, 485
.