behäuten,
V.
›jn. (zur Strafe) schlagen‹.
Belegblock:
Brunner, Rechtsqu. Krems u. Stein
15, 33
(moobd.
, 1395
): so geb dem richter zwai pfunt und hat er der phenning nicht, so sol er werden geslagen und behaͤutet vaste, aber da nicht, da man di diep slecht.