bedösen,
V.;
zu
mhd.
dœsen
›zerstreuen‹
(Lexer
).1, 455
›jn. betäuben, verwirren‹.
Belegblock:
Kurz, Waldis. Esopus
3, 92, 59
(Frankf.
1557
): Das doch der Apt […] | […] | Solch hohe frag nicht wurd auffloͤsen: | Drumb wolt er jn also bedoͤsen.
Preuss. Wb. (Z)
1, 451
(s. v. bedosen
).