bankpfül,
das
;
–/-e.
›Kissen, Polster auf Bänken‹.
Bedeutungsverwandte:
banklachen
,
banktuch
.

Belegblock:

Schade, Sat. u. Pasqu.
1, 3, 93
(o. O. o. J.):
Unser bischof wollen mit vil pferden reiten, | [...], | Auf kostlichen bankpfoln trinken mancherlei wein.
Ziesemer, Gr. Ämterb.
460, 35
(
preuß.
,
1399
):
1 bankelach und 4 stulkossen und 2 bankpfole.
Struck, Marienst. Wetzlar
570, 14
(
hess.
,
n. 1400
):
3½ fl. vor dy czwei guden lygelache unde anders alde ligelachen, hanttwelen unde vor czwene bose bangphole.
Ziesemer, a. a. O.
42, 23
;
725, 10
;
ders., Marienb. Ämterb.
149, 36
;
Bremer, Voc. opt.
20011
;
Diefenbach
473a
;
516a
;
ders., Mlat.-hd.-böhm. Wb.
245
;
Brack
b 4v
;
Dietz, Wb. Luther
1, 205
;
Dief./Wü.
155
;
Preuss. Wb. (Z)
1, 395
;
Pfälz. Wb.
1, 557
;
Crecelius
1, 89
;
Schweiz. Id.
5, 1101/2
.