bankpfül,
das
;–/-e.
›Kissen, Polster auf Bänken‹.
Bedeutungsverwandte:
banklachen
banktuch
Belegblock:
Schade, Sat. u. Pasqu.
1, 3, 93
(o. O. o. J.): Unser bischof wollen mit vil pferden reiten, | [...], | Auf kostlichen bankpfoln trinken mancherlei wein.
Ziesemer, Gr. Ämterb.
460, 35
(preuß.
, 1399
): 1 bankelach und 4 stulkossen und 2 bankpfole.
Struck, Marienst. Wetzlar
570, 14
(hess.
, n. 1400
): 3½ fl. vor dy czwei guden lygelache unde anders alde ligelachen, hanttwelen unde vor czwene bose bangphole.
Ziesemer, a. a. O.
42, 23
; 725, 10
; ders., Marienb. Ämterb.
149, 36
; Bremer, Voc. opt.
20011
; Diefenbach
473a
; 516a
; ders., Mlat.-hd.-böhm. Wb.
245
; Brack
b 4v
; Dietz, Wb. Luther
1, 205
; Dief./Wü.
155
; Preuss. Wb. (Z)
1, 395
; Pfälz. Wb.
1, 557
; Crecelius
1, 89
; Schweiz. Id.
5, 1101/2
.