büblich,
Adj.
›schurkisch, frech, böse, bübisch‹;
zu
bube
3.Bedeutungsverwandte:
vgl. bübisch
Belegblock:
Froning, Alsf. Passionssp.
539
(ohess.
, 1501ff.
): wisße, das es der gar bubelich stad, | das du hie host dynes brudder wyb | und lieb host eren sundigen lipp.
Chron. Augsb.
3, 374, 5
(schwäb.
, E. 15.
/A. 16. Jh.
): er het bieblich gehandelt mit falschem barchattůch.
Schwäb. Wb.
1, 1489
.