aufscherren,
V., unr. abl.;
zu
mhd.
schërren
›scharren‹
(Lexer
).2, 711
›etw. (z. B. Laub) wegscharren, (Erde) aufscharren‹.
Belegblock:
Tiemann, E. v. Nassau-S. Kgn. Sibille
135, 333
(rhfrk.
, um 1435
): Als der konnig das gesach / da det er das laub vnd erde vffscherren.