aufluger,
der
;–/-Ø.
›Aufpasser, Beobachter‹;
vgl.
auflugen
2.Bedeutungsverwandte:
vgl. aufmerker
Belegblock:
Dirr, Münchner Stadtr.
513, 1
(moobd.
, 1372
): Umb die fronboten; die sind aufluger, daz niemant pawen sol an die tüll oder maur.
Karnein, de amore dt.
131, 72
(moobd.
, v. 1440
): Wann es ist der pösen klaffer vnd aufluger natur.
Rwb
1, 900
.