aufluger,
der
;
–/-Ø.
›Aufpasser, Beobachter‹;
vgl.
auflugen
 2.
Bedeutungsverwandte:
vgl.
aufmerker
.

Belegblock:

Dirr, Münchner Stadtr.
513, 1
(
moobd.
,
1372
):
Umb die fronboten; die sind aufluger, daz niemant pawen sol an die tüll oder maur.
Karnein, de amore dt.
131, 72
(
moobd.
,
v. 1440
):
Wann es ist der pösen klaffer vnd aufluger natur.
Rwb
1, 900
.