aufkriechen,
V., unr. abl.
›an etw. hinaufkriechen, hochkriechen‹.

Belegblock:

Quint, Eckharts Pred.
1, 134, 3
(
E. 13.
/
A. 14. Jh.
):
Die rûpen, swenne die abevallent von den boumen, sô kriechent sie eine want ûf.