apostatieren,
V.
›vom gültigen Glauben abfallen; aus einem Orden austreten‹.
Zur Sache:
Hrg
(s. v. 1, 194/95
Apostasie
); LThK
(s. v. 1, 733/34
Apostasie
).Bedeutungsverwandte:
abfallen
1
abweichen
Belegblock:
Nyberg, Birgittenkl.
2, 290, 45
(1538
): Der 2 bruder [...] hat [...] profeß thon [...] vnd hat zwaimal appostatirt vnd ausen bliben.
Baumann, Bauernkr. Oberschw.
173, 18
(schwäb.
, v. 1542
): ist er ain münch [...] worden, denselben orden verlassen, daraußgangen, apostatiert, von dem waren [...] cristenlichen glauben [...] abgewichen.
Ebd.
179, 3
; Rot
290
; Schmid, R. Cysat
6, 7
; Möller, Fremdwörter.
1915, 26
.