antiphonar,
antiphonarium
(letzteres häufiger), das
der
;lat. Flexion.
– Verwaltungssprachliche Texte.›Antiphonar, Sammlung von Antiphonen, Antiphonengesangbuch‹.
Zur Sache:
Lex. d. Mal.
; 1, 722
Clavis mediaevalis
.17
Wortbildungen:
antiphonaribuch.
Belegblock:
Ziesemer, Marienb. Ämterb.
124, 7
(preuß.
, 1394
): 1 fruͤmessebuch, 4 anhiphonaria, 4 gradalia, 4 selter.
Ebd.
129, 16
(1437
): acht missalia, eyn epistulare, vier gradualia, item antiphonaria, phunff salter.
Rennefahrt, Staat/Kirche Bern
301, 36
(halem.
, 1511
): die kertzen, so min herrn in der kilhen bruchent, besser und groͤßer ze machen, und besunder vor dem antiphonar.
Zingerle, Inventare
45b, 27
(tir.
/vorarlb.
, 1471
): i antiphonaribüch.
Seemüller, Chron. 95 Herrsch.
72, 4
(oobd.
, Hs. 1. H. 15. Jh.
): Bey dem Lateran zaiget man den antifner, den sand Gregorius hat geschriben.
Ziesemer, Gr. Ämterb.
29, 14
; 59, 23
; 167, 37
; Ders., Marienb. Ämterb.
133, 23
; Thielen, Gr. Zinsb. Dt. Ord.
88, 19
; Rennefahrt, Staat/Kirche Bern
302, 3
; Zingerle, a. a. O.
206a, 5
; Voc. rerum
60v
; Brack
c 8v
; Matzel, in: Sprachw.
6, 1981, 339
.