2
anke,der / die
.1.
›Nacken, Genick‹.Belegblock:
Rupprich, Dürer
2, 235, 97
(nobd.
, 1508
): do ist awch hinden der wirbell awff dem kopff. Awch ist dÿ angken jm winckell h a.
Wintterlin, Würt. Ländl. Rechtsqu.
2, 177, 15
(schwäb.
, 1576
): wollt aber ein bueb daß haar abschneiden oder die ancken ußschehren laßen.
2.
›Schenkel, Bein, Knöchel am Fuß‹; phrasematisch: jm. die anken keren
›jm. den Rücken kehren‹.Belegblock:
Belkin u. a., Rösslin. Kreutterb.
168, 13
(Frankf.
1535
): Petroleum dienet zu dem schmertzen der ancken / glider odder geleych / besunder das weiß.
Haltaus, Liederb. Hätzlerin
2, 10, 96
(schwäb.
, 1471
): Ich sprach: ir chert mir die ancken, | So es nach eẅrem willen gaͮt.
Eis, Gesundheitsl.
143, 21
(oobd.
, 1520
/30
): Seyn bleter, yn weyn gesoten vnd eyn pflaster dar auß gemacht vnd uff die hüfften warm gelegt, benymt den smerczen der ancken.