abnagen,
V., unr. abl.
und regelmäßig.›etw. abfressen, abnagen‹, auch im ütr. Sinne;
zu
nagen
1.Bedeutungsverwandte:
vgl. abkiefeln
Belegblock:
Reinicken Fuchs
43v, 18
(Frankf.
1544
): So wart mir kaum ein riblein klein / Oder ein abgenagets bein.
Sachs
13, 520, 31
(Nürnb.
1558
): Darmit er solche forcht außschlüg | Im selbert nit sein hertz abnüg, | In trawrigkeit versüncke nit.
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat.
399, 28
(oobd.
, 1349
/50
): daz kraut [...] klainet grôz materi und streicht ab alsô vast, daz ez wildez flaisch abnegt.
Maaler
4v
; Rot
285
; Dict. Germ.-Gall.-Lat.
10a
; Dietz, Wb. Luther
1, 24a
.